Ο ήρωας της ιστορίας μας γεννήθηκε με ένα μικρό ελάττωμα: Δεν είχε καθόλου αρχ*** Δεν το έβαλε όμως κάτω. Από μικρός συνειδητοποίησε το πρόβλημά του και πείσμωσε για τα καλά. Πρώτος μαθητής στο Δημοτικό, πρώτος στο Γυμνάσιο, αριστούχος στο Λύκειο. Με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο (σπούδασε οικονομικά) και στη συνέχεια με υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό. Έμαθε και 4 ξένες γλώσσες. Όταν με το καλό τελείωσε τις λαμπρές σπουδές άρχισε να ψάχνει για δουλειά ανάλογη με τα προσόντα του. Ξεκίνησε να ψάχνει, όπως ήταν φυσικό, πρώτα στον ιδιωτικό τομέα όπου πίστευε ότι θα είχε ευκαιρίες για λαμπρή σταδιοδρομία. Ετοίμασε πολυσέλιδα βιογραφικά και αντίγραφα των πτυχίων του και τα έστελνε σε διάφορες επιχειρήσεις. Στις συνεντεύξεις όμως που γίνονται πριν την πρόσληψη όταν τον ρωτούσαν για κάποιο σωματικό πρόβλημα ή πρόβλημα υγείας, καθώς ήταν και ειλικρινής, αναγκαζόταν να ομολογήσει το πρόβλημά του:
-Ξέρετε… δεν έχω… αρχ** ! Οπότε έπαιρνε την σκληρή απάντηση:
-«Λυπούμεθα ειλικρινά… Δεν είναι δυνατόν να σας προσλάβουμε παρά τα άλλα προσόντα σας. Ο ανταγωνισμός στον ιδιωτικό τομέα είναι σκληρός κι εμείς ζητάμε πάντα να προσλάβουμε τους καλύτερους! Σε όλα!.»
Πέρασαν έτσι δυο χρόνια και η αναζήτηση εργασίας στον ιδιωτικό τομέα δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα. Απελπισμένος αποφάσισε να «προσγειωθεί» στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Στις εφημερίδες διάβασε ότι το τοπικό ΙΚΑ ζητούσε κάποιον με προσόντα λιγότερα από τα δικά του. Πήγε αμέσως και έκανε μια αίτηση και άφησε τα απαιτούμενα δικαιολογητικά. Σε μια ώρα του τηλεφώνησε ο Διευθυντής του τοπικού ΙΚΑ και τον κάλεσε για συνέντευξη. Με το που μπήκε στο γραφείο του Διευθυντή αυτός του έσφιξε θερμά το χέρι.
-Συγχαρητήρια! ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ! Aνθρωποι με τα δικά σας προσόντα κύριέ μου είναι πολύτιμοι για το Δημόσιο. Να έρθετε αύριο κιόλας να πιάσετε δουλειά.
Ο ήρωάς μας ένοιωσε απέραντη ανακούφιση για την εξέλιξη αυτή , αλλά συνάμα και τύψεις που δεν αποκάλυψε το πρόβλημά του.
-Ξέρετε θα πρέπει να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας. Έχω ένα μικρό πρόβλημα που πρέπει να το μάθετε πριν προσληφθώ.
-Τι πρόβλημα;
-Ξέρετε… δεν έχω…αρχί**** !
-Εεε και γι΄ αυτό σκας; Μην στεναχωριέσαι καθόλου!. Έλα αύριο να πιάσεις δουλειά.
-Και τι ώρα να έρθω κύριε Διευθυντά;
-Εεε έλα κατά τις 11.
-Στις 11; ! Μα νόμιζα ότι πιάνετε δουλειά στις 7.
-Ναι στις 7 πιάνουμε δουλειά… Αλλά από τις 7 μέχρι τις 11 που εμείς ξύνουμε τα αρχί*** μας, εσύ τι θα κάνεις;
Χημικός
– Τι είναι ένας χημικός μηχανικός πεσμένος μέσα στην δεξαμενή με το οξύ;
– Απορροφημένος από τη δουλειά του.
Η αλήθεια
Τρείς άντρες συζητούν πως κάνουν την γυναίκα τους να τους πει αν τους απάτησε.
Λέει ο ένας:
– Εγώ πηγαίνω σπίτι το βράδυ μετά την δουλειά, ξαπλώνω στον καναπέ, ανοίγω την τηλεόραση και την ρωτάω:
-Γυναίκα σήμερα με απάτησες!
– Ποιός, εγώ άντρα μου; Θα έκανα ποτέ εγώ τέτοιο πράγμα;
Τσαντίζομαι, σηκώνομαι, την βάζω κάτω, την πλακώνω στις μπουνιές, στο τέλος δεν αντέχει και μου λέει:
– Σε απάτησα με τον Νίκο…
Λέει ο δεύτερος άντρας:
– Και εγώ τα ίδια ακριβώς κάνω. Την πλακώνω στις μπουνιές και στο τέλος λέει:
– Σε απάτησα με τον Βασίλη…
Λέει και ο τρίτος:
– Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα. Πηγαίνω σπίτι, ξεντύνομαι, βάζω τις φόρμες, ανάβω το τσιγαράκι μου, βγαίνω στο μπαλκόνι, βλέπω την γειτόνισσα να απλώνει ρούχα και της φωνάζω:
– Μαρία είσαι π**τάνα!!!
Και αρχίζει αυτή μετά:
– Εγώ είμαι π**τάνα ή η γυναίκα σου που πηγαίνει με τον Κώστα, τον Μήτσο, τον Τάκη…
Νεκροθάφτης
– Πως λέγεται ο Ιάπωνας νεκροθάφτης;
– Νασουσίρο Τοκασόνι!!!
Ο καινούργιος φύλακας
Προσλαμβάνουν έναν καινούργιο φύλακα σε με μία φυλακή.
Τον καλωσορίζει ο διευθυντής της φυλακής και του λέει:
– Είσαι σίγουρος πως θα τα καταφέρεις σε αυτήν την δουλειά; Εδώ μέσα είναι φυλακισμένα τα μεγαλύτερα καθάρματα.
– Μπα, θα τα καταφέρω. Και έτσι και δεν κάθονται φρόνιμα, θα τους πετάξω έξω με τις κλωτσιές!
Στις τρεις, η μία δώρο…
-Τι περιμένει μια ξανθιά στις δυόμισι τα ξημερώματα έξω από μία πιτσαρία;
-Να πάει τρεις…
…Γιατί στις τρεις, η μία πίτσα δώρο!
Από τόσο δα μικρούλη
Μια ξανθιά κάθεται σε μια ταράτσα και κοιτάζει κάτω την πλατεία. Απο εκεί ψηλά της φαίνονται όλα τόσο μικρά που απορεί. Βλέπει έναν κύριο να κόβει βόλτες στην πλατεία και της φαίνεται παράξενο που είναι τόσος δα.
Πάει στον 6ο όροφο και κοιτάει τον άντρα, τον βλέπει λίγο πιο μεγάλο, πάει στον 5ο και ο άντρας πάλι φαίνεται πώς μεγάλωσε. Πάει στον 4ο, στον 3ο, στον 2ο, στον 1ο και ο άντρας όλο και φαίνεται πιο μεγάλος.
Στο ισόγειο, πια ο άντρας φαινόταν γύρω στο 1.20, τον πλησιάζει και όσο μικραίνε η απόσταση που τους χώριζε όλο φαινόταν πιο ψηλός μέχρι που τον φτάνει και τον βλέπει ότι είναι κανονικός άντρας γύρω στο 1.80.
Όλο χαρά τον αγκαλιάζει και τον φιλάει.
Ο άγνωστος άντρας κοιτάζει απορημένος:
– “Με ξέρεις;” ρωτάει την ξανθιά.
– “Ε, πώς δε σε ξέρω, καλέ! Απο τόσο δα μικρούλι σε ξέρω!”
Το Τραγούδι
Παίρνει τηλέφωνο ο Τοτός σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό και λέει:
Τοτός: -Ναι γεια σας, θα ήθελα να αφιερώσω ένα τραγούδι.
Ρ.Σ: -Ποιό τραγούδι θα θέλατε να αφιερώσετε;
Τοτός: -Το «Δεν χωράς πουθενά».
Ρ.Σ: -Και πού θα θέλατε να το αφιερώσετε;
Τοτός: -Στον π****ο μου!
Το άγαλμα
Η κυρία είναι στο κρεβάτι με τον εραστή της. Ξαφνικά ακούν το αυτοκίνητο του συζύγου να παρκάρει έξω απ το σπίτι. Ο εραστής τρέχει πανικόβλητος να κρυφτεί.
Η κυρία, πιο ψύχραιμη, του λέει:
– Πήγαινε στη γωνία και κάτσε ακίνητος!
– Μα…
– Δεν έχει μα!
Κάτσε εκεί που σου λέω! Πηγαίνει στο μπάνιο και φέρνει baby-oil και ταλκ. Τον πασαλείβει με το λάδι, τον πασπαλίζει ολόκληρο με ταλκ και του λέει:
– Κάτσε ακίνητος και κάνε το άγαλμα!
– Μα…
– Κάνε το άγαλμα, που σου λέω, αλλιώς μας έσφαξε και τους δυο!
Μπαίνει ο σύζυγος και βλέπει το «άγαλμα».
– Τι είναι αυτό Μαρία;
– Α, τίποτε! Είχα πάει στους Παπαδοπουλαίους το Σαββατοκύριακο κι είχαν ένα τέτοιο άγαλμα και το ζήλεψα. Δεν σε πειράζει που πήρα κι εγώ ε;
– Α μπα, τι να με πειράξει;
Έκατσαν, έφαγαν, είδαν τηλεόραση και κάποια στιγμή έπεσαν για ύπνο.
Κατά τις τρεις τα ξημερώματα, ο σύζυγος σηκώνεται, πάει στην κουζίνα, ανοίγει το ψυγείο, φτιάχνει ένα σάντουιτς, παίρνει και μια μπύρα και πάει στο «άγαλμα».
– Έλα ρε, φάε, πιες! Ο εραστής παγώνει απ το φόβο του.
– Έλα ρε, φάε κάτι! Εγώ τρεις μέρες έκανα το άγαλμα στους Παπαδοπουλαίους κι ούτε ένα ποτήρι νερό δεν μου έδωσαν!
Τα μπαρμπούνια
Στο εστιατόριο:
– Γκαρσόν, θέλω μπαρμπούνια, αλλά μόνο αν είναι φρέσκα σαν αυτά που έφαγα προχτές.
– Μείνετε ήσυχος, κύριε. Έχουμε ακόμα από τα ίδια…
